Het is alweer de slotdag van het ViolaViola festival 2014. Esther Apituley haalt in de laatste voorstelling “Viola Madness” echt alles uit de kast.

Het begint met een Rossini-ouverture, bewerkt voor de Viola Big Band (acht altviolen). Dat is al iets om behoorlijk vrolijk van te worden. Het stuk wordt ‘gekaapt’ door het opkomen van het festival-orkest, waarvan de diverse instrumenten gewoon hun eigen stemmen (viool, fluit, klarinet e.d.) terug eisen.

Hierna neemt Dana Zemtsov bezit van het toneel. Ze slalomt ogenschijnlijk moeiteloos door de virtuoze capriolen van “Carnevale di Venezia” (Paganini/Kugel). De altviool zit haar heel letterlijk in de genen, het lijkt dan ook zo natuurlijk wat ze doet.

Tot onze verbazing klinkt de altviool-versie van “In the Mood” door prima arrangeerwerk van Ruben Sanderse net als de echte Big Band van Glenn Miller, met saxofoons en veel koper.

De Wëreldbänd (sic) kende ik alleen anecdotisch, maar vanmiddag voor het eerst live meegemaakt. Een zinderende act hebben ze. Voor sommigen misschien schokkend om in de “Erlkönig” van Schubert die wrange grens tussen tragiek en komedie herhaaldelijk te kruizen dmv. een trampoline. Maar om met de deense filosoof Kumbel te spreken: “Taking fun as simply fun / and earnestness in earnest / shows how thoroughly thou none / of the two discernest“.

Bij het feestgedruis mag ook een leerorkest uit de Bijlmer meedoen en ook een opgetrommeld tutti-orkest van zeer vrolijke altviool-amateurs. Zo staat het podium opeens vol met luidkeels scanderende deelnemers in de opdrachtscompositie “Ola Viola Viola” van Rita Hijmans, en ook daar kun je heel blij van worden.

Het zit er dus weer op, we gaan vol vrolijke herinneringen een lange “winterslaap” in, tot de volgende ViolaViola-festival! Bedankt aan Esther en haar leger van vrijwilligers en sponsors die het weer voor elkaar hebben.

Kristofer Skaug, DVS