Report from ARD Competition 2023, 4th Round (Finals)

The prestigious ARD music competition 2023 (ARD Wettbewerb) for Viola is ongoing these days in Munich (D). Karin Dolman reports exclusively for the DVS her personal impressions day-by-day until the Final on Sunday, Sept. 10th.

<previous blog report>

Round 4, Finals (Sept 10th, 2023):

I meet my friends from The Netherlands, now residents of Munich, and we go together to the Finals of the competition, which is held in the “Herkulessaal” of the Residenz, a very noble hall. The Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks led by Andrew Grams will accompany the finalists in the Bartók and Walton concertos.

This time there is a program with background information on the final competitors: Ionel Ungureanu, Takehiro Konoe and Haesue Lee. For the Dutch it would be great if Takehiro wins the competition. But it can go in any direction, it depends also on the jury taking the other rounds into consideration.

Ionel Ungureanu was the first to play. He chose the Bartók concerto. He had trouble getting the sluggish sounding orchestra going. The second movement was touching and all the solos in the orchestra were well matched. Here was chemistry. Unfortunately in the last movement he had trouble organizing the orchestra. The public was nevertheless very enthusiastic about Ionel, bit of a “home favourite”.

O wow, Takehiro Konoe’s performance was really amazing. We have to turn off our mobiles so I always make my report after the performance. Takehiro was playing the Walton and the orchestra was ready to play as well! I must say, they did a better job than in the Bartók. Maybe they should have put the Bartók in the middle!

Takehiro’s vibrato, mentioned earlier, is just right, a bit big in amplitude, which helps his sound carry. I am wondering what instrument he plays on. But it is clearly his playing, not the instrument. I am really proud of this performance. In the program it said where he was born and raised in the Netherlands, so our country gets a bit of credit.

Now we return go back to hear the last of the finalists, Haesue Lee! She also plays the Walton concerto! So mobile and really enjoyable! Yes yes, what a performance!!!! For today she was the one who grabbed the audience by the throat!! Her timing was great, she took the lead, not the conductor. I hope a lot of people watched the livestream.

But being here was so great. Now we have to wait for the jury decision. All of the competitors were excellent in their own respects. Ionel is the greatest all-round musician, Takehiro has the best tone and vibrato and my beloved Haesue is the one who stole my heart, already in her Brahms.

Ionel will have a great career, hopefully write a lot of pieces for the viola (maybe the next solo piece for the ARD!!!!) Or for another competition, or play his own pieces like Hindemith did! And Takehiro will be the best ambassador for new music, hopefully with his pianist Meeuwsen.

And the winners are ..: (drum roll)… :

First prize and Audience Prize: Haesue Lee (South Korea)
Shared 3rd prize: Takehiro Konoe (Japan/Netherlands) and Ionel Ungureanu Germany)

The Jury of the 2023 ARD Viola Competition consisted of:

  • Lars Anders Tomter, Chair
  • Steven Ansell
  • Tatjana Masurenko
  • Jutta Puchhammer-Sédillot
  • Naoko Shimizu
  • Edward Vanderspar
  • Wen Xiao Cheng

Note: The competition was Livestreamed on the ARD website, and also on YouTube, where you can go back and listen (if you missed it) and make up your own mind of the performances!

<previous blog report>

Report from ARD Competition 2023, 3rd Round (Semifinals)

The prestigious ARD music competition 2023 (ARD Wettbewerb) for Viola is ongoing these days in Munich (D). Karin Dolman reports exclusively for the DVS her personal impressions day-by-day until the Final on Sunday, Sept. 10th.

<previous blog report> <next blog report>

Round 3, Semifinals (Sept 8th, 2023):

When I arrived with my ticket to the concert hall it turned out that my seat didn’t exist. I had a ticket for the middle of the hall so I just looked for and found another nice place to sit.

The first candidate of this Semifinal round was Kyungsik Shin. He plays the Hoffmeister concerto with the Kammerorchester vom Bayrischen Rundfunk. The orchestra plays without conductor, which is very interesting. He moves very well and plays with a nice open sound and open strings flageolets. He plays one of the standard cadenzas, which I had hoped would not be the case. Here is an opportunity to present your “business card” to your audience. But on the positive side, Kyungsik is wearing a traditional suit from South Korea.

The second movement was a bit aggressive. But in the third movement, the rondo was very clear and joyful. Communication with the orchestra was good as well.

Njord Kårason Fossnes

Njord Kårason Fossnes played second, and chose the Mozart clarinet concerto. Great opening by the orchestra, especially the horns. They play on natural horns and sound very good in the orchestra. The concerto is more difficult than the Hoffmeister or Stamitz, but it’s all about the style and brightness, and only a perfect performance impresses. Njord is doing a great job to make the concerto more popular in the viola repertoire. But I’m not sure if it fits in a competition. The concerto is also much longer than the two others. In the recapitulation of the first movement he feels more comfortable, and dares to turn to the orchestra more. This concerto is filled with more themes, characters and harmonies than the Hoffmeister. And there are no standard cadenzas, so you have to make your own.

The second movement starts with the viola (I am unconsciously hearing the clarinet) but it suits the viola as well. In the orchestra bits I keep listening to the horns. Njord conducts very well. The rondo has a nice tempo. It can sometimes be played too quickly. He gets a lot of bravos from the audience, so clearly many liked it very much.

Coming on stage with a beautiful red dress is Haesue Lee from South Korea. The dress is well tailored with a touch of a traditional Asian look. She plays Hoffmeister. Her viola is not very bright, but the effort she takes to make it as clear as possible works better than just playing on a bright instrument. Ah, such a pity, again the same cadenza (as Kyungsik Shin). That makes it harder for the jury to judge. On the other hand she plays it with more patience.

The second movement is really exciting. And the cadenza in the second movement was more interesting ending with the high flageolet! The third movement was really funny with many more nice small details. And she enjoys playing with the orchestra.

Haesue Lee

The commissioned piece for this semifinal is called ‘Doryphóros’ for solo viola, by Alberto Posadas. I had a chance to look into the score:  Wow, 16 pages and 16 difficult pages. With a lot of double stop flageolets. After that I decided not to take the score into the concert, but just to listen. The three candidates that we just heard now will play this piece, one after another, which improves the comparability.

Kyungsik Shin comes on stage to play the piece first. It works really well, all the high flageolets. And the kind of perpetuum mobile, disturbed again by flageolets, creeps up to your neck. In Kyungsik’s hands it looks very easy, he has fabulous technique. The largo part in the middle sounds like wind and sounds from all kinds of objects moving in this atmosphere. It goes again into the perpetuum mobile. The passages of chords sounds as if we are heading for a great ending. Yes!

There is a lot of talking after the performance. I think for the ordinary public the piece is a bit too much to deal with.

Next is Njord Kårason Fossnes: The beginning of the piece sounds much more friendly in his hands. The perpetuum mobile is a bit slower. The disturbing interruptions in between are less, which makes it all a bit more like one thing. The middle part as well is friendlier. He takes the piece as if it were written in a classical time, which is very good. I think it is a great performance!

Let’s see what Haesue Lee does with this piece. I have high expectations of her. As I already thought, she is even more clear. She plays the whole perpetuum mobile spiccato and the interruptions more legato, which makes it sound as if played by two players. The middle part in her hands has a more timeless feeling.

After a 20 minute break, unfortunately there is a smaller audience that returns, although we go back to the “safe haven” of classical concertos.

Today’s first Stamitz concerto is heralded by the replacement of the oboe with two clarinets. Luckily my favorite horns are still in it. The entrance of the solo of Brian Isaacs from the USA is a bit soft. It is a pity he plays on a (no doubt very expensive) mumbling viola. I hope the jury and public will listen through.  He is a great player. Because I was a bit disturbed by the sound, I forgot to listen to his entrance.

As I had expected, he wrote his own Stamitz cadenza! Yeah! Funny as well, sometimes a bit out of context, but nevertheless, he gave his personal touch to the piece.

The second movement suits the instrument, softer in the orchestra and leaves us more together with Brian. The second cadenza was more a walk through of harmonies in which we could walk with him. Good tempo choice. Surprising bits in between the themes. The orchestra has to pay attention. They are sitting on the edge of their chairs. The last quick passages are perfectly played!

Next is “our own” Takehiro Konoe, playing the Hoffmeister. Great playing in the first movement. Very clear. Unfortunately not a self-written cadenza 😳 That could have made the difference with the other Hoffmeister played by Haesue. A very romantic played second movement. His vibrato is great! I do not hear enough personal elements in the third movement, this is something that I miss, only his timing is more personal.

Last candidate, my favorite musician, Ionel Ungureanu, with the Stamitz concerto. Let’s see if he does what I expect. Yes yes!!! Great self written cadenza!!! So good! He will be a great composer as well, mark my words! On stage he is so One with the orchestra! The applause he got was overwhelming. We had to laugh even in the last movement.

But now again the commissioned piece by Posadas, played in succession by Brian, Takehiro and Ionel.

We start with Brian Isaacs. O wow he starts off so beautiful and so quick and soft in the perpetuum mobile. Also the middle part great playing. In his hands the piece is even more beautiful. So far for me the best performance.

Next comes Takehiro Konoe, he plays the piece again a bit sharper, nearer to spiccato. He takes more time and it sounds more easy. The flageolets in the middle part are not an effect anymore but more of a melody. The last part is much slower and he loses his place once, which was a pity.

The last candidate today is Ionel Ungureanu, and again he is great. Well deserved applause!

So my personal favorites are: Ionel, Haesue and Brian

Editorial note: The jury selected the following players for the Final on Sunday:

  • Haesue Lee, South Korea
  • Takehiro Konoe, Japan (& the Netherlands!)
  • Ionel Ungureanu, Germany

Note: The competition is Livestreamed on the ARD website, and also on YouTube, (Semifinal session: here); where you can go back and listen (if you missed it) and make up your own mind of the performances!

<previous blog report> <next blog report>

Report from ARD Competition 2023, 2nd Round (Day 2)

The prestigious ARD music competition 2023 (ARD Wettbewerb) for Viola is ongoing these days in Munich (D). Karin Dolman reports exclusively for the DVS her personal impressions day-by-day until the Final on Sunday, Sept. 10th.

<previous blog report> <next blog report>

Round 2, Day 2 (Sept 6th, 2023):

Today we will listen to the last 9 viola candidates of Round 2.

We start off with Takehiro Konoe, here in the program listed as from Japan, but born, raised and educated in the Netherlands, where he studies with Nobuko Imai and Francien Schatborn at the Conservatory of Amsterdam.

Takehiro starts with Gourzi’s “Evening at the window” (recap: inspired by the Chagall painting of the same name), with the bells around his ankle. The first movement is again a joy to listen to. And every violist plays it differently. Takehiro plays the “Smoke from the chimney” very softly, and a bit more jazzy than others, with many accents. And all the “yellow Moon“s are very soft. “In your arms” is played with a lot of vibrato, and a very personal big vibrato which I am very fond of.

Chagall’s painting “Evening at the Window”

The next piece is by Takemitsu, but this time not ‘A Bird came down the Walk’, but ‘A String around Autumn’ (Editorial note: sometimes also referred to as Takemitzu’s Viola Concerto). It starts with a romantic build up of perfect harmonies. Earlier this year at Nobuko Imai’s 80th birthday celebration, Takehiro played “A Bird” in a heartbreakingly beautiful fashion, and now his Takemitsu is again touching in this 2nd round. The Adagio and Allegro by Robert Schumann is also so beautiful played, great.

The next competitor is Kyungsik Shin from South Korea. After a nice bow he starts off with Hindemith’s “1939” sonata.  Why he has a music stand at all I don’t know, because he plays everything by heart and with a big tone. And with so many characters. He is as well nice to look at.

His communication with this great pianist who plays with him (editorial note: Ken Nakasako) is also nice to see. Pizzicatos are played holding the viola like a guitar, I see him smile in the funny passages knowing the piano score so well. I am really sure we will see Kyungsik in the next round!

Curious how the Brahms will be! And that’s a surprise! He plays very light hearted. With a very light bow stroke he goes through the piece and takes the higher octave. And it sounds really nice. It will take some effort for the jury to understand this approach. I would play it differently, but that’s a question of taste.

The last piece is a composition by Olga Neuwirth (b.1968) from Austria. Her debut composition, written when she was 17, was ‘Die Kuh tanzt Ragtime’ (the cow dances ragtime). Also she wrote for the viola d’Amore!  This piece is called ‘Weariness heals wounds’ with scordatura on the C string, tuned down to a B flat. Virtuosic as well as exploring the sounds of the instrument. You can hear she was a student of Henze. The title of the piece I can’t really hear, but it is really astonishing how Kyungsik plays this extremely difficult piece! Great, we will see you back!

After a 20 minute break we continue with Gaeun Song from South Korea. She starts off with the Fantasiestücke by Schumann. No music stand, so everything by heart and that gives a special feeling. As an audience you are closer to the performer.

The solo piece Gaeun performs is the piece by Betsy Jolas. Hearing the piece for the second time, it starts to form an image. Gaeun’s small and long fingers make all the notes very clear.

Then we hear the (Hindemith) 1939 sonata again. Forget what I said about the sonata not being played often enough… but on the other hand, every musician gives the piece a magical new touch.

The last candidate this morning is the Chinese violist Zihan Zhang, who starts with the sonata in F by Brahms. He forgets to put one stand away and now his sound and view is blocked by this stupid stand.

By the way, there is one thing what I would like to do with nearly all competitors, go and look for better outfits! They are all on stage with awfully dull black clothes! When you come from China, why not some traditional clothing from your home!

Back to Brahms. Zihan tries to keep the Brahms more intimate. But now he is overwhelmed by the piano. It is a pity that Zihan doesn’t take us with him. He is playing along the piano.

As a solo piece Zihan chose the caprice by Bacewicz. Ah, he puts the stand away and there is a totally different viola player on stage. Nice ponticello pizzicatto at the end of the first episode. This is his thing, his fingers are extremely quick which is very imported in the caprice. I am glad he played the Bacewicz!

After the lunch break we listen to Pengxi Zhu from China. He opens his recital with ‘Evening at the window’ by Gourzi. Very impressive playing. The left hand pizzicati are a bit soft compared with the arco. He knows the piece very well, he really performs from the bottom of his heart!

His second piece is the sonata by Rebecca Clarke. It is a very personal approach. For my taste a bit too aggressive, but he plays it convincingly. In the second movement the light-footed element of the music comes across well in his playing. The sonata was composed for the 1919 Berkshire competition. Before that, Rebecca Clarke visited Asian countries with her trio, and used a lot of elements from Asia in her music. Like a lot of French composers from that time.

The last piece is the Arpeggione sonata by Franz Schubert. Pengxi plays very clearly in this sonata, but there is little chemistry between the pianist and viola player. He, on the other hand, tries to connect with the audience. The arrangement is very particular. Could be much simpler.

In the last movement his way of playing comes out very well. He does take a wrong turn at one point. You have to have them very good in your head. This arrangement is for me too much all in the same octave. Unfortunately the piece was not fully mastered by heart.

The room fills up now for the next candidate from Germany and from München; home turf favourite Carla Usberti. I have heard her several times before, and she is a remarkable young lady. She starts off with the Brahms sonata in E flat.  Great of tone and expression! And it all goes so easily.

As a solo piece she plays the Beamish. Carla plays it naturally with a beautiful vibrato in the high passages.

And then once more the (Hindemith) 1939. For Carla the program will be more relaxed than last year at the Hindemith competition. They had to learn so many pieces, which helps her now. She plays with so much ease and everything sound good but as well never dull! Always exciting!

After 10 minutes break we continue with Haesue Lee from South Korea. She starts off with the solo piece by Beamish – a great performance. She really plays to the audience. Haesue brings the piece in a timeless atmosphere.

The next piece on the program is the (Brahms) E flat sonata and yes, she plays it with love! And a nice expression on her face. A side note: she is the only one playing on high heels – and they are thin as nails! Back to Brahms, beautiful tempi in the first movement. Nice portamenti, not too much, just right. I wonder, why do the gentlemen (not all) lose so many bow hairs where the women don’t lose a single hair, when they play with the same strength and power? Who knows the answer?

Beautiful portamenti in the ending of the second movement. I think this is the most beautifully played Brahms so far, I know, still 2 candidates to go, but it is all I need, I can’t imagine someone playing even more beautiful.

In this competition, nobody had fine tuners on their instruments, which could have saved so much time in the tuning. The audience is not allowed to applaud between the pieces. Hmm.

The last sonata Haesue chose is the sonata opus 147 of Schostakowitch. Played with good taste, and not for herself but for us. Ah, a broken hair after all! I suppose shouldn’t have mentioned it. Okay it is the exception in the female world, one hair against 50? Heart breaking beginning of the third movement! Again one more for the next round!

It’s 7 PM and we start with the two last candidates!

First is Yixiu Lin from China, who starts with the Arpeggione sonata by Schubert. Great beginning. Yixiu plays the piece very delicately! A beautiful second movement and in the last movement she shows that she is capable of having all the characters in the right place.

The second piece on her program is the Lachrimae by Britten. A very good performance. Maybe sometimes a bit too eager. Sometimes the viola doesn’t respond to what she does.

The last piece is again the Beamish, perfectly played. It will be a tough task for the jury to take 6 candidates for the next round.

The last candidate of the evening (and of this round) is Emad Zolfaghari from Canada. He starts off with the Brahms F sonata. What passion. Emad is very tall! Every movement he makes (and he makes a lot) looks even bigger! But it comes from his toes! (Editorial note: a Dutch colloquialism, not to be taken too literally).

I said no better Brahms, but this one is at least as good as the other. I love his warm slow vibrato. It reminds me of Norbert Brainin, the first violinist of the Amadeus Quartet. I think Emad is still very young.

Yeah, a new piece on the program! L. Ronchetti, Studi profondi für Viola solo. The first movement is a very quick and schizophrenic movement. The second with mute sounds more like a passacaglia. The third is like someone wants to sing, but always gets disturbed; then the mute goes on again and the passacaglia comes back. The beginning comes back to the schizophrenic piece but very well performed. All kinds of extended techniques are used.

Last piece on the menu: Hindemith op.11 no.4, and I think this will be great. With his long fingers and beautiful vibrato and communication with his pianist, this can’t go wrong. The passage ‘Mit grosser Plumpheid vor zu tragen’ he did so great. Unfortunately one small mistake. But I think the jury will polish that away, what a musician!

Tomorrow is a day off! Friday we go on with the semi final! Lets see who’s in!

Editorial note: The jury selected the following players for the Semifinal on Friday:

  • Njord Kårason Fossnes, Norway
  • Brian Isaacs, USA
  • Ionel Ungureanu, Germany
  • Takehiro Konoe, Japan (and the Netherlands!)
  • Kyungsik Shin, South Korea
  • Haesue Lee, South Korea

Note: The competition is Livestreamed on the ARD website, and also on YouTube, where you can go back and listen (if you missed it) and make up your own mind of the performances!

<previous blog report> <next blog report>

 

 

 

 

Report from ARD Competition 2023, 2nd Round (Day 1)

The prestigious ARD music competition 2023 (ARD Wettbewerb) for Viola is ongoing these days in Munich (D). Karin Dolman reports exclusively for the DVS her personal impressions day-by-day until the Final on Sunday, Sept. 10th.

<next blog report>

Round 2, Day 1 (Sept 5th, 2023):
Today I will make my first report from the ARD international Viola Competition in Munich. The First round was played last weekend, and from the 46 candidates who were pre-selected by video, 17 went to the quarter finals. The great young violists selected are:

  • Noga Shaham, Israel
  • Wassili Wohlgemuth, Germany
  • Rebecca Benjamin, USA
  • Aleksandr Tatarinov, Russia
  • Njord Kårason Fossnes, Norway
  • Yoonsun Jang, South Korea
  • Brian Isaacs, USA
  • Ionel Ungureanu, Germany
  • Takehiro Konoe, Japan (but born, raised and educated in the Netherlands!)
  • Kyungsik Shin, South Korea
  • Gaeun Song, South Korea
  • Zihan Zhang, China
  • Penguin Zhu, China
  • Carla Usberti, Germany
  • Haesue Lee, South Korea
  • Yixiu Lin, China
  • Emad Zolfaghari, Canada

Before the competition started, I had to leave my belongings at the cloakroom. Therefore, I am unable to make drawings this time. I also have to learn to type very quickly on my phone. Good practice.

I met Jamie from Australia, 18 years old and visiting his first international viola competition. He was allowed to take a notebook, which makes sense. Young musicians should be able to take notes.

Noga Shaham (relative of a famous violinist?) was the first competitor. She started off with the solo piece ‘Ariel’ by UK composer Sally Beamish. Beamish is a composer I am not very familiar with her music, despite her numerous contributions to the viola repertoire. I will definitely buy this piece and listen to more of her compositions! This modest piece was well treated by Noga.

The second piece on her program was the ‘Lacrimae’ by Benjamin Britten. Her performance was very free and with a very beautiful warm tone which suits the work. When the sordino comes off the string, the power of this young violist is on full display. Noga chooses for the variations with flageolets in the ossia part.

This was followed by the whole first sonata by Johannes Brahms. All played with a beautiful bright tone.

Next was Wassili Wohlgemuth, one of the three German competitors. He started with the second sonata by Brahms. What appeals to me is that his colours in the Brahms are so rich. A very nice quick tempo in the first movement which suits him very well. In the first movement he plays the higher octaves, like the clarinet, which makes sense and he handles it very easily. Also the second movement was quick again, the contrast with the subito piano ending works well. Great performance

The Beamish piece is totally different in Wassili’s hands. More funny moments in it, with humor. The ricochet is very clear. He plays the piece by heart which makes the performance special. Wassili plays with a lot of rosin on his bow. When he pulls off a broken hair you see the dust come off..

The Britten ‘Lachrimae’ is more straight and gives one an idea of the sorts of variations. The last variation is so quick that I feared he would lose tempo, but he managed to keep this up. The Dowland quote is played with great purity, thank you Wassili.

After a small break and a meeting with Lars Tomter and Jutta Puchhammer, both in the jury, we continue with Rebecca Benjamin.

She starts off with the second Brahms sonata. She is a bit insecure in the beginning but already in the second phrase she is on track with a beautiful vibrato and singing voice. Rebecca is a delicate player, not very often associated with the USA. I like her approach to Brahms very much. And she is enjoying it!

In the next piece by Konstantia Gourzi you can really hear that the composer is Greek. The harmonies, intervals and slides and the bells around the foot give a Mediterranean feeling. The piece is named after a painting by Chagall ’Evening at the window’ and has 6 movements:

A Rooster in the sky
The yellow moon
Smoke from the chimney
The yellow Moon
In your arms
The yellow MOON

The first movement is a rhythmic movement, Greek folk music with bells. “The yellow moon” is short with a hotel mute, which gives a specific sound not often used. The third movement is with pizzicatos and glittering quick notes. “The yellow Moon”, is played with a normal mute. “In your arms” definitely refers to two people and has distinctly Arabic sounds. Clearly a love song and passionate. The last movement “The yellow MOON” this time is played without the mute! Great piece and great performance. Like the Beamish, this is a piece to take with me to the viola classroom.

The last piece on the program is the romantic sonata opus 11 nr 4 by Paul Hindemith. Rebecca gives a wonderful performance!

The fourth candidate Aleksandr Tatarinov also plays the piece by Gourzi, which gives us the opportunity to know this piece better. Aleksandr is a performer and plays with his audience. The “Smoke rising from the chimney” is more jazzy! He dares to really play on the fingerboard. The piece is even more rich in his hands! And he plays the instrument as if he is born with it.

The second piece is the Adagio and Allegro by Schumann. In the adagio he takes beautiful opportunities to use octave layers.

In Britten’s Lachrimae, you see that Aleksandr dares to use the bow differently. Like in the tremolo he turns the hair towards the fingerboard which gives a great sound. His playing is humorous as well in the pizzicato, and he communicates with his pianist. On the other hand, sometimes it is as if he is reading his part. It is like he didn’t expect to be in this round of the competition. The Britten is clearly not completely prepared. But I love his way of treating the viola and music.

After a good lunch with two friends, I am ready for the next four competitors. First is Njord Kårason Fossnes, 2nd prize winner of the Hindemith competition 2022. This very young violist is a student of Kim Kashkashian. She is so capable of giving every student the space to develop their own character. So Njord is not a copy of someone, but just himself.

He starts off with Schumann’s Fantasiestücke. The viola looks like a toy instrument in his giant hands. He is so well prepared. The sheet music is only pro forma. And the way he plays shows he is used to playing in competitions and concerts. Maybe these Fantasy pieces could also be played in the lower registers instead of so high on the instrument. Or could the piano score be altered?

The piece by the French composer Betsie Jolas, “Episode no 6” (1984) is much more abstract than many composers write today. It’s like a half awake dream, where your thoughts go from one absurd moment to the other, where you wake up and still don’t know what you dreamed. It’s music which doesn’t get into your memory. I played the piece myself once and couldn’t remember any of it. But Njord knows the piece very well and plays it by heart, making a story out of it.

The last piece is the Hindemith Sonata op. 25 no. 4, which is a very pushy sonata. Even in the lyric solos in the viola, the piano never stops pushing and pounding on the beat. You don’t get any chance to breathe. But the second movement gives some air to the player and public. I think this movement is one of the most touching movements in his oeuvre. With nearly no notes and use of the sordino. You only have to play what is written and no more. In the last movement Hindemith runs again. With some funny moments but with a pushy piano part. The passage on the C string is one of my favourite passages. This giant Njord is a sublime viola player who deserved the bravos received from the audience.

The second candidate of the afternoon is Yoonsun Jang from South Korea. She starts with Gourzi. Barefoot on stage, which makes sense with the first piece. Let’s see how this rooster sings. She has very clear left hand pizzicato’s. And also her timing of the bells is very clear, as if she is playing with a second player. I like again the use of the hotel mute! In solo viola pieces it is so good to use! The third movement is played more quietly, and gives the impression of two persons being on stage. Well done. I like the tempo, it feels timeless. Her “Smoke from the chimney” is more like the white smoke of a newly chosen pope. The second “yellow moon” sounds very beautiful, not messy but very bright. I like this performance of Gourzi very much.

To play Schubert’s Arpeggione in a competition is very dangerous. Every jury member will have a very strong opinion on the piece. It is a big task to listen with an open mind to the player. Same goes for an audience member. What are the rules to play such a piece on stage: first of all, you have to doubt every arrangement and make one your own. Second, you have to tell a story. And third, you have to communicate with the pianist. Very often the pianists play the piece as an automatic machine, so you have to wake them up and make it joyful for both players and share that with your audience. Only if you are capable of that, go ahead and play it in a competition.

The Hindemith Sonata 1939 is clearly written in a time when everyone was confused. The culture world couldn’t believe the hate that was spreading at the time. I think this disbelief is what this sonata is all about. Desperate, hopeful, joyful, sad, crying, laughter, every second of this sonata changes. It is a sonata that should be played more often and helps us be aware of the political choices we make.

Back to the competition. Yoonsun brings out this message well. Portraying all of the characters in the piece.

17.40 we go on with the last two competitors. First Brian Isaacs from New York, now studying with Tabea Zimmermann.

Brian starts off with a transcription of Grieg’s 3rd violin sonata, which suits the viola very well. Grieg needed much more time writing this sonata than for the first two he wrote. The heroic opening of the first movement is in great contrast to the lyric second theme. Brian is a very virtuoso violist, plays incredibly in tune and has a great vibrato. And he lets us believe we are in the mountains looking over the fjords in Norway.

Clearly Grieg was a pianist. The second movement starts with a heavenly piano solo where you only think the viola will disturb it, but Brian joins in heavenly manner. The second theme is like a dance of fairies. The third movement looked like a whole sonata on its own, and so passionately played. Wow, how beautifully this young man plays!

Grażyna Bacewicz was one of the first recognized female composers from Poland with an international career. Born in 1909, trained as a violinist, she composed mainly for her beloved violin. We hear her fourth capriccio for violin solo but now on the viola, composed one year before she died, only 60 years old.

The capriccio (I suppose a fifth lower) is really in a Polish style. They were much more into avant-garde techniques than the rest of Europe at the time. The capriccio seems to be in more parts. The second part with a lot of flageolets and very demanding. How well in tune are all of the octaves. The third part is with a lot of double stops and arpeggios. The fourth part is more lyrical, ending with the most virtuosic passages imagined.

Brian wraps up with the sonata opus 25 no. 4 by Paul Hindemith. As well so perfect and with great taste! Like what I said, just play the second movement and didn’t do too much. The sonata was written earlier in 1922 after the Great War, when Hindemith decided to fully concentrate on the viola. Lucky we are that he did so. I nearly cry listening to the second movement. The chords of the last movement are really recognizable as tonal chords. With a lot of players you hear only a kind of percussion here. The passage on the c-string is played more at the frog, which sounds really crispy. After the long B, the tempo stays very slow which gives us a great ending! Bravo. He only lost about 20 bow hairs!

Brian should be careful that he keeps a few hairs on his bow for the final on Sunday. Because I think he is definitely a candidate for that!

The last candidate is Ionel Ungureanu. He starts off with the Beamish piece. Ungureanu is a great musician, and a composer himself. He has a great clear viola. But of course he still has to do it. All the notes, flageolets, ricochet, come out so easily.

Next piece on the program are the Fantasiestücke by Schumann. In this arrangement I miss a bit of the lower register of the viola. Ionel was also a competitor at the Hindemith competition last year, and I was already in favour of him then. He has grown even more, with this clear voice, and incredibly good intonation, playing so nice and clean and still with passion and grabbing you by the throat.

Once more Hindemith’s  “1939” Sonata. Ionel knows the piece very well, and brings all the characters out. All the arpeggios so perfect. I think in Ionel will be another finalist!

So many gifted viola players walking around… is this the case with the violin as well I wonder? I am looking forward to tomorrow’s session!

Note: The competition is Livestreamed on the ARD website, and also on YouTube, where you can go back and listen (if you missed it) and make up your own mind of the performances!

<next blog report>

IVC Salaya Blog – Day 1

The 48th International Viola Congress takes place in Salaya, Thailand from June 6th – 10th, 2023. Daily blog reports are delivered to you by Karin Dolman [kd] and Kristofer Skaug [ks].

Day 1: Tuesday, June 6th, 2023
<next day>

[ks] It’s time for another International Viola Congress (IVC), but the setting for this year’s edition is certainly unlike those of past congresses: for the first time ever, an IVC is hosted in Asia, and not even in a string instruments “powerhouse” nation such as South Korea, Japan or China, but Thailand! In the Bangkok suburb of Salaya, the Mahidol University School of Music is kindly opening its doors this week to violists from all over the world, under the banner “Music without Borders”.  Your intrepid DVS bloggers are of course on the scene to bring you the hottest Viola news in near real time.

Just getting to Salaya wasn’t exactly easy, 11 hours of back-wrenching, restless-leg-bruising 2nd-class KLM seats followed by a 1-hour sweaty and jet-lagged taxi ride with an unusually talkative yet totally incomprehensible driver, in spite of having invested in the best cab-calling and Thai translation support that apps can buy. Thai streets are definitely not built for pedestrians, and they’re also evidently confusing for taxi drivers with a modern GPS system, so it’s unclear what exactly these roads are optimised for.

In the end, we gambled on casting aside our confused driver and our equally clearly heat-struck “smart” phones to navigate the last 200 meters by a combination of old-fashioned compass, astronomical knowledge, sensory inputs and a totally misplaced overconfidence in intuition. The result was an agitated 15-minute zigzag trek through a dreamy landscape of tropical forest, ponds, idyllic but dead-ending labyrinthic boardwalks, weird statues, intimidatingly big monitor lizards lurking in the shrubs, exotic bird chirps and remote elephant wails (or wait, were those trombones from the School of Music?). In short, it’s a campus like none you’ve ever seen!

But in the end we did stumble out of the jungle and onto the Congress venue, and I was positively surprised at the number of familiar faces. Honestly I had not expected so many Viola friends to make this long journey, but clearly violists can be quite adventurous! In fact, as many as 8 members of the DVS have invested their personal savings to form a solid Dutch delegation here at the Congress.

In the relentless tropical heat of this place – meteorologically known as the world’s hottest urban region (on average) – we were welcomed by host Danny Keasler and his team with ice cold tropical juices and gratifyingly fresh indoor climates. The Main Auditorium of the College of Music (MACM for short) furthermore offers a no-nonsense interior design, great acoustics and comfortable seats well fit for a full week’s worth of Congress presentations. Many a Dutch conservatory would be overjoyed with such a hall!

[kd] Ettore Causa is one of the IVC2023 Featured Artists. During the wonderful opening concert, he first played four Brahms songs transcribed for viola and piano, which fit the viola very well. I would like to look into the score. Such songs tend to let the piano play more along with the main voice, but here we heard a really beautiful interplay.In the next piece, Causa was joined by the Canadian Juan-Miguel Hernandez. It is the duet Moonlight Journey written by Paul Coletti, a viola player who loves to compose in a very romantic style. Also really jazzy! The two men on stage are communicating through their beautiful playing. So remember the name Paul Coletti. It is challenging and so much fun to play his music (Hernandez is by the way one of his former students).

In another arrangement created by Causa, the Melancholie by Cesar Franck fits the viola like a tailor-made suit. Originally for violin and piano, this piece is written at the height of the composers creative powers, at about the same time as his famous violin sonata,.

The last piece of the opening concert is the Chopin cello sonata, again transcribed by Causa. Beautifully played! It is a piece to drift off to peace of mind.

[ks] The 1st edition of the IVS-sponsored Choochart Pitaksakorn International Viola Competition took place this afternoon, open for students of age 12-28 years. This wide field made the jury’s task a bit tricky, given that pre-college contestants from Thailand simply cannot be fairly compared to elite music programme students from e.g. South Korea. In the end, a contestant from the latter category, 17-year old Hyunbin Kang, was the undisputed winner after a technically very good rendition of the Schwanendreher (two full movements, by heart). Glaris Tan Ying from Singapore was awarded the 2nd prize for a well curated performance of Bloch’s Suite Hebraïque, and our very own Sunniva Skaug (Conservatory of Amsterdam) captured a share of the 3rd prize together with Calla Lana Morris (Singapore).

[kd] Because there were still so many old friends to greet, I was unfortunately late for the lecture by Katrin Meidell about “the” César Franck sonata transcription. I heard a bit of the end, but I think she made a good research on the transcription, forming her own opinion, before playing the piece. Our host from the last congress, in Columbus (Georgia, USA), is a very passionate violist, evidenced by how she played the sonata for us!

The next lecture was cancelled or postponed, so those of us who weren’t following the Competition had a bit of time to grab something to eat. The Canteen in the basement of the School of Music turns out to be really excellent, in spite of its rather humble appearances, serving a great variety of delicious Thai dishes from eight different mini-kitchens with their own specialties.

Ames Asbell’s lecture-recital “Vieuxtemps and his Circle” opened with La Nuitfrom Félicien David’s “Le Désert”, and went on to showcase various other composers who where somehow connected to Henri Vieuxtemps. To our big surprise, IVS board member Daphne Gerling revealed a beautiful singing voice, contributing to the presentation with Ames on the viola and Michelle Schumann (speaking of connections?) on the piano. Vieuxtemps was a child prodigy, and Ames told us about his life and about the composers who influenced (and were inspired by) him such as Liszt, exemplified by his Romance Oubliée. This very interesting lecture was concluded with La Maggiolata by Jenö Hubay, Vieuxtemps’ protegé (next to Ysaÿe) in Brussels.

Alicia Marie Valoti‘s self-composed solo sonata was originally meant to be premiered at the IVC in Columbus last year. Unfortunately this plan was thwarted by COVID, but now finally we got to hear it! And it definitely deserves the big stage, with a clear (as-advertized) Hindemith style! The piece has a great opening with beautiful quiet moments, nearly Gregorian passages. And again a virtuosic ending of the first movement. The second movement starts with a beautiful melody, repeating with accompaniment of the solo player herself. Also left hand pizzicato melody and making a real nice building in melody, phrases and harmony. The last movement is a tarantella, exposing Alicia’s Italian roots. Also some jazzy and  blue grass moments in it. Going to kind of passacaglia chord playing. It must be fun practicing and playing this piece. Extended techniques are well used. The theme of the tarantella returns. The end is introduced with breathtaking harmonics leading to a climax with fire.

Marcin Murawski has brought a program of 6 female Polish composers in ‘12 shades of viola’. Each of the six composers wrote two pieces, in total one for each month of the year. It was a collaboration between the professor, his Viola students and the composers. They made video clips of these pieces as well, which can be found on the YouTube channel of the International Viola Society  Prof. Murawski is a great ambassador for the adventurous way of composing in Poland, the country who gave us a lot of great composers. And his stage performance is perfect, funny, serious, and technically great!

Next we were treated to a Masterclass by the guest artist Juan-Miguel Hernandez. He gave a particularly memorable class on the Stamitz concerto, transforming the talented 14-year-old student’s rough technical patches into more melodious and sonorous material. Although public masterclasses can never be quite “normal”, for the student nor for the teacher, Hernandez comes across as a very engaged and well-reflected teacher.

The first Congress day was concluded with the evening concert by Featured Artist Miti Wisuthumporn, a key figure in the Thai Viola community, and principal viola of the Royal Bangkok Symphony Orchestra. His program was titled “Rainbow Connection”, speculating what can be found at the end of the rainbow. Is it an illusion? A dream? A pot of gold? A nice and fruitful idea.

He started off with the Album leaves by Hans Sitt, for sure he is steering toward the ’’Dream” answer, but in my perception the “leafing for an answer” takes rather long.
The next piece on the program is the world premiere of “Unbounded” by Thai composer Trisdee na Patalung. At first it feels a bit like a viola joke. The first 5 minutes the viola only plays the open C string and the piano is working like hell. But then it feels nearly magic when finally the viola part finally abandons the C string, ending on a high note where again the piano takes over. The viola goes down again to the C with a cadenza.

The next piece on the program is the sonatina by Akkra Yeunyonghattaporn. It has a great atmosphere. You hear the more Asian sounds and harmonies in the composition, which is overall beautiful and peaceful, but not without astonishing  moments. The composer is in the audience, and gets a warm applause.
[ks] Due to residual jet lag, I missed some last-minute announced program changes, so when Christopher Janwong McKiggan’s Unsilent Knight started playing, I thought we were hearing a new self-composed intro to Piazzolla’s Le Grand Tango. And in a way I was right, as I convinced myself that I heard a slow version of the famous tango theme in the piano part at least once. But the piece ended instead with a reference to Silent Night, so this is where my misunderstanding became apparent,

[kd] Finally then, the real Grand Tango by Astor Piazzolla, originally written for Rostropovich who had a good relation with the tango specialist. After that it is played by so many instrumentalists. What the idea is with the Piazzolla (and Silent Night, for that matter) in the rainbow program, I have to ask.

[ks] A great start to a highly anticipated Congress. And so it is time to go – pardon me, “Grab” a taxi – to the pub. Those of us who thought they could walk that short mile, dearly regretted it (see earlier comments about Thai roads). Anyway, the local Italian restaurant Rustico accepted the challenge of feeding some twenty-odd Congress participants. The friendly owner from Genova looked a bit bewildered at first, but seemed gratified by the massive beer consumption of the Polish, Dutch and Norwegian guests in particular. The pasta was really good too, by the way…

Stay tuned for the next Daily blog… as soon as we can get it ready|

Karin and Kristofer

<next day>

Verslag Britten Altvioolconcours 2023

door Kristofer G. Skaug, DVS redactie

Redactionele opmerking: Uitspraken van subjectieve aard worden op persoonlijke titel gepubliceerd, en vertegenwoordigen derhalve geen officiëel standpunt van de DVS.

Het Britten Altvioolconcours viert dit jaar zijn tienjarig bestaan, met alweer de zesde editie. Het is weer zo’n mooie vroege en zachte lentezondag in Zwolle, waar we na een tussenjaar (2019, door Coronamaatregelen) terug zijn op de vertrouwde locatie in het ArtEZ Conservatorium.

In totaal 13 deelnemers hebben zich dit jaar aangemeld. Met aanhang komen ze één voor één binnen, vaak begeleid door zenuwachtige ouders. Sommigen hebben al vaker meegedaan, anderen komen voor het eerst. De organisatie van het Brittenconcours is er zoals gewoonlijk met een vriendelijk onthaal, een ontspannend praatje, koffie, thee en snoepjes. En uiteraard heeft de DVS daar ook een stand met flyers en verkoop van altviool-merchandise en CD’s.

We zullen dit keer niet in detail ingaan op alles wat er gespeeld werd, maar enkele indrukken moeten toch vermeld worden.

De 1e Prijswinnaressen

In de (zoals helaas gebruikelijk) spaarzaam bezette Categorie I (10-14 jaar) – dit jaar slechts 3 kandidaten – werd uiteindelijk geen 1e prijs uitgereikt. Floortje Zandvliet (leerling van Julia Dinerstein) kreeg de 2e prijs. Bij het (verplichte) langzame deel van het altvioolconcert van Casadesus kwam er een mooie cadenza uit, en haar vertolking van de sonatine van Bertold Hummel was ook keurig. De aanmoedigingsprijs in de jongste categorie ging naar Sibylla Harbach, die als keuzestuk ook het pittige 3e deel uit het Casadesus-concert speelde, het geheel uit het hoofd en met groot doorzettingsvermogen.

Verder was er een primeur in het geval van Hannah Krekel, die mocht voorspelen door een live Zoom-verbinding vanuit Wales. De matige geluidskwaliteit van dit medium was echter vermoedelijk geen aanwinst voor haar uitvoering van het langzame deel uit Brahms’ sonate in f kl.t. (op. 120 no.1).

Het verplichte stuk in Categorie II (15-18 jaar) was dit keer het 2e deel uit het altvioolconcert van Leo Smit. Het stuk heeft met zijn dikke harmonieën ondertonen van free jazz, en biedt grote mogelijkheden om zich te onderscheiden. Je kon soms al binnen enkele maten van dit stuk horen of de kandidaat iets extra’s te bieden had. Het stuk is zowel technisch (met name lastige intervallen) en muzikaal een hartige uitdaging, je moet flink aan de slag met je fantasie om streken, timing, toonkleuren, en dynamiek in te zetten om de interessante muziek eruit te lokken.

Jutta Demuynck

De uiteindelijk terechte winnares in deze categorie was Jutta Demuynck (studente van Julia Dinerstein). Haar Leo Smit vertolking was innig, met souplesse gespeeld, en het durf om haar muzikaliteit in te zetten om de jazzy timing zowel ultra soepel en laid-back te laten zweven, en dan weer heftig aandringend. Daarnaast speelde ze de “Scène de Ballet” van Charles de Bériot, eigenlijk zo’n irritant vioolstuk dat nogal lang duurt teneinde zoveel mogelijk technische hoogstandjes te laten horen. Jutta slaagde er desondanks in om ons hiermee te boeien, en dat vond ik razend knap!

De jury van het Britten Altvioolconcours 2023

De jury (vlnr boven: Guus Jeukendrup, Julia Dinerstein, Lilli Maijala, Sylvia van der Grinten en voorzitter Francien Schatborn) had echter geen gemakkelijke klus in deze categorie, en zag zich uiteindelijk genoodzaakt om zes (van de 10) kandidaten te belonen. Naast de 1e prijs (hierboven genoemd) werden er twee 2e prijzen uitgereikt aan Marinha Campos Machado en Jolie Bisoendial, nogmaals twee 3e prijzen waren voor Ariadna Terol Donat en Jytta Balm, en de Aanmoedigingsprijs ging dik verdiend naar Julie Gielen.

De speciale DVS Bladmuziekprijzen gingen dit jaar naar Floortje Zandvliet en Julie Gielen.

De volledige uitslag (met alle toegekende speciale prijzen) wordt tzt. op de website van het concours gepubliceerd. Hieronder is een groepsfoto van alle deelnemers, met hun certificaten van deelname met daarop het nieuwe “B”-logo van het concours. En nee, er zijn hiermee absoluut géén politieke bijbedoelingen! 🙂

Verder is het natuurlijk zeer aan te bevelen om de 1e prijswinnaars (Floortje en Jutta) straks te horen en zien soleren met het Britten Jeugd Strijkorkest bij het galaconcert op 16 april in Theater de Spiegel (Zwolle). Daar zullen bovendien Maria Milstein en Dana Zemtsov de Sinfonia Concertante van Mozart spelen.

Hartelijk dank aan de Concoursorganisatie van Het Britten Jeugd Strijkorkest, en op naar de volgende editie van het Britten Altvioolconcours in 2025!

De live stream van het hele altvioolconcours kunt u hier terugkijken en luisteren:

Sedna Heitzman wint het Nationaal Altvioolconcours 2021

Afgelopen week hebben 15 conservatoriumstudenten het beste uit zichzelf gehaald bij de 7e editie van het Nationaal Altvioolconcours bij het Conservatorium van Amsterdam.

Het concours ging over 3 ronden, met een pittig programma van verplichte stukken. Omdat dit concours onderdeel uitmaakte van het gelijktijdige Hindemith-festival van het conservatorium, werden in de voorrondes het 2e en 1e deel (respectievelijk) van Hindemiths altvioolconcert Der Schwanendreher gevraagd. Kamermuziek in een trio met klarinet en piano stond verder als een belangrijke component van het programma, met stukken van Bruch, Schumann en Leo Smit. Daarnaast was in de 1e ronde één van de Telemann-fantasias (naar keuze) verplicht stof, en in de 2e ronde de Rhapsodie uit de Suite Hébraïque van Ernest Bloch. In beide gevallen moest dit uit het hoofd gespeeld worden.

Na de eerste ronde gingen 8 kandidaten door naar de 2e ronde, en daarvan werden er weer 3 geselecteerd voor de finale. De internationale jury (Aart-Jan van der Pol (voorzitter), Garth Knox, Louise Lansdown, Lilli Maijala en Armen Nazarian) had de moeilijke taak om deze keuzes te maken.

De finale vond gistermiddag (zaterdag 27/11) plaats. Op het programma stond een integrale uitvoering (alle 3 delen) van Der Schwanendreher, met begeleiding van een gelegenheids-blazersensemble van het conservatorium.

Van de drie finalisten heeft de jury uiteindelijk Sedna Heitzman uitgeroepen tot winnares. Sedna is 3e jaars bachelor-studente bij Liesbeth Steffens aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Het grote publiek kent haar misschien ook als de altvioliste van het volprezen Viride Kwartet.

De 2e prijs ging naar Anuschka Cidlinsky, en de 3e prijs was voor Giulia Wechsler. Beiden zijn Master-studenten aan het Conservatorium van Amsterdam.

Er werden ook extra prijzen uitgereikt voor de beste uitvoeringen van diverse verplichte stukken uit de 1e en 2e ronde:

  • Beste Telemann: Sedna Heitzman
  • Beste Bloch: Giulia Wechsler
  • Beste Leo Smit-trio: Duleen van Gunsteren, mmv. Kerttu Keinnanen (klarinet) en Daniël Kramer (piano)

De DVS feliciteert alle prijswinnaars – en Sedna in het bijzonder – met de behaalde prestaties!

De volgende editie van het concours vindt naar verwachting in 2023 plaats.

Verslag Halve Finale Hindemith-concours

Van 14 t/m 20 oktober vindt in München het 1e Internationale Hindemith-concours plaats. Onze verslaggeefster ter plaatse is Karin Dolman, en ze geeft op haar unieke wijze met tekst en eigen tekeningen impressies van het concours door.

Ook op zondag (17/10) is het weer vroeg opstaan voor de masterclasses. vanochtend is Atar Arad met wat studenten aan het werk. Wij zijn ietwat aan de late kant, maar maken nog iets mee van de eerste kandidate met het eerste deel van de Es sonate van Brahms. Tips of Atar Arad on Brahms, look in to the manuscript About small edition changes. Soms denken uitgevers net iets te veel mee, door een accent weg te laten. Hier is er nog één, in Schubert’s Arpeggione-sonate staat de mordant van maat 21 de tweede keer er niet, maar de uitgever heeft die er toch bij gezet. Speel maar eens zonder en word dan betroffen door de eenvoud.

Second masterclass on the Reger second suite. Deze jongen speelt alles uit zijn hoofd en krijgt van Atar Arad nog twee adviezen mee. Elke noot moet vibreren. Niet iedere vinger moet vibreren, maar iedere noot moet vibreren, dus kijk of je noot altijd een vibratie mee kan geven. Snaarwisselingen goed met de voorbereiding van de arm en geniet ervan. Perfectie. Op de C snaar zoek altijd naar de diepte van de toon, dus de toets is eigenlijk verboden terrein. Con Molto, speel zoals te titel zegt. En speel met je mooiste houding.

Atar komt met een funny story: Over een nieuwe student van hem die hij zijn vingerzettingen en streken had meegeven. Bij de volgende les had de student 2 vragen: of hij misschien een streek mocht veranderen. Natuurlijk. I.p.v. opstreek wilde student liever afstreek staccato spelen. En de tweede vraag? Meneer Arad, hoe speel je afstreek staccato?

Celine speelt Andante en Rondo Ungarese van Webern. De opdracht voor Celine was mensen verleiden, en begin maar met de pianiste. Ungarese betekend Zigeuner muziek. Speel het stuk alsof je naar de tafel loopt en een vrouw versiert. Het was interessant om te zien wanneer de studente bereid was om over de grens van comfortabel heen te stappen ook echt een ander verhaal kon vertellen.

Om 13.30 gaat het verder met de halve finale van het Hindemith-concours.

De eerste kandidaat van vanmiddag in de halve finale is Ionel Ungureanu, 26 uit Duitsland. Studeert op dit moment bij Roland Glassl. Is een veelzijdig musicus, arrangeert, componeert en speelt in een jazzgezelschap. Heeft al veel concoursen op zijn naam geschreven. Op het programma Bach tweede suite, Je merkt al bij de opening dat hij meer relaxed is dan gisteren. Intonatie is helemaal okay. Bach heeft blijkbaar een voorliefde voor Ionel. Met veel vrijheden speelt hij dan ook voor ons deze hele suite. De Allemande wordt met lekker veel timing vrijheid gespeeld. Ook de andere delen worden met smaak gespeeld. Penderecki’s Sarabande, had ik nog niet gehoord, is volgens mij ook een bewerking. Een heel mooi stukje met een bijzondere donkere sfeer! Op het programma een prachtig miniatuurtje van Ionel zelf. Jammer dat we het maar 1 keer kunnen horen, maar misschien valt daar wat aan te regelen. Daarna volgt de verplichte sonate 1939 van Hindemith. Een krachtig Hindemthiaanse opening. En direct een dialoog tussen piano en altviool. Zeer volwassen en met een dosis zelfvertrouwen staat hier een veelzijdig musicus. De afsluiting is onverwacht met een waanzinnig jazzy stuk van Kenji Bunch, The 3 Gs voor altviool solo! Waanzinnig, met alle extended techniques die er voor nodig zijn!

De tweede kandidate van vanmiddag is Yuri Yoon. Studeert ook in München, bij Hariold Schlichtig. Zij begint met de sonate 1939 van Hindemith. Zoals bij de aankondiging al werd gezegd, we hebben van alle kandidaten echt ook allemaal eigen persoonlijkheden gehoord. En dat maakt iedere sonate 1939 hopelijk iedere keer weer aantrekkelijk. En bij Yuri is het weer verschillend van Ionel. Als tweede stuk weer een miniatuurtje dit keer van Bach. Een bewerking van het Choraal voorspel Ich ruf zu Dir, Herr Jesu Christ. Ondanks dat ik niet begrijp waarom dit in het recital is, ben ik toch blij dat ze het speelt omdat het een prachtig stuk muziek geworden is. De Vieuxtemps wordt knap gespeeld. Een geweldig spiccato, en goede handvorming van de linker hand waardoor alles heel helder klinkt, Misschien is het programma voor mij niet uitdagend en verrassend genoeg, waardoor ik wat afschakel.

Alona Khievna is 25 en komt uit Oekraine. Opgeleid in Moskou. Eerst op viool en vanaf 15 naar de altviool. Ze heeft een prachtige stokvoering die per sfeer kan veranderen. bovenarms, onderarm, pols alles heeft zijn functie. En leunt echt in de muziek. Overigens even toch vermelden, er zitten 2 geweldige pianisten die alle kandidaten begeleiden. dat zijn Thomas Hoppe en Yumi Sekiya. Alona is een prachtige vertolkster van muziek. ik hoor bij haar ieder woord in de muziek. Sjostakovitsj sonate heeft Alona gekozen als grote tegenhanger. Zeer gepassioneerd gaat ze erin. Het tempo schommelt wel erg veel en ik heb het gevoel dat pianist en speler een beetje op zoek zijn naar elkaar. Alona probeert de zachtste klanken op de zoeken, maar de pianist kan niet meer zachter.

De laatste kandidate van vandaag is Carla Usberti, die studeert hier in München bij Roland Glassl. Wat een klas heeft die man. Carla begint met de Passacaglia van Biber. Een prachtig pure uitvoering. Daarna de sonate in Es van Brahms. Er staat hier na de Corona een hele generatie van geweldige altviolisten op. En deze Carla voorop. Met een prachtig vibrato om jaloers op te worden ondersteund door haar prachtige stokvoering is dit een sublieme uitvoering. Ook de hindemith 1939 wordt geweldig gespeeld. Je merkt helaas wel bij haar dat meteen de volgende dag na de eerste ronde, een heel uur recital in de 2e ronde te veel voor haar is. In de laatste Passacaglia van van Aleksey Igudesman (overigens een te gekke componist) kreeg ze zelfs kramp in haar linker hand. Maar dat kan ik wel begrijpen.

Maandag 18/10: laatste 2 halve finalisten

Emiko Yuasa is 25 jaar, komt uit Japan, en studeert nu in München. Zij begint met de 1939 sonate. Ja, perfecter kan eigenlijk niet. Mooie toon, mooi vibrato, goede podiumpresentatie, stalen zenuwen. Goede keuze van vingerzettingen. Als tweede stuk staat op het programma de Elegy van Benjamin Britten. Hij schreef het stuk toen hij zelf 16 jaar was en eindexamen deed aan de middelbare school. Een prachtig miniatuurtje waar je je hele ziel en zaligheid in kunt leggen. Dat laatste verzuimt Emiko een beetje. Haar streven naar perfectie maakt het net niet emotioneel genoeg. En dan hebben we nog een keer de Vieuxtemps sonate. Nou hebben we zo’n rijk repertoire en dan krijgen de kandidaten het nog voor elkaar om dezelfde stukken te spelen. Nou is Vieuxtemps wel een echt concoursstuk. Zoals te verwachten speelt ze de Vieuxtemps helemaal goed en verrassend levendig. de cadenza aan het einde van het eerste deel vind ik vooral erg mooi. De Barcarolle (tweede deel) had van mij meer “Venetië” mogen zijn. ik vond het iets teveel een langzaam deel van een sonate. Het derde deel was weer helder en vrolijk en grappig met al die versieringen.

Njord Kårason Fossnes is de zesde en laatste kandidaat in de halve finale. Hij komt uit Noorwegen, en is samen met Carla de jongste deelnemer (20). Hij studeert bij Kim Kashkashian. Ook hij heeft de Brahms Es op het programma, en opent zijn recital hiermee. Bij Njord vraag ik me af of het wel zo handig is om grote handen te hebben. Positiewisselingen hoeven bijna niet gedaan te worden, hij grijpt ze gewoon. Maar dat betekent ook dat je ze niet kunt uitbuiten en dat is nou zo mooi bij Brahms. Hij neemt bewust de originele klarinetpartij voor zijn rekening, dus de oktaveringen zijn eruit gehaald. Soms is dat wel mooi, maar soms is het juist zo mooi om de donkere klank van de altviool te gebruiken. Het tweede stuk op het programma is het solostuk Eventyrsuite van Bjarne Brustad. eigenlijk voor viool maar o zo mooi een kwint lager voor de altviool. Mooi om iets van je eigen land mee te nemen. De Hindemith 1939 leeft helemaal, en Njord neemt ons mee in zijn verhaal. Wanneer je hem hoort wil je zelf zo snel mogelijk weer thuis zijn en de sonate gaan spelen.

Tsja, en dan moeten we wachten op de uitslag. Aangezien iedereen zwijn/haar mening heeft leg ik mijn oor te luister. Mijn favorieten waren Ionel, Alona en Carla, maar wanneer ik inde jury had gezeten na deze ronde had ik waarschijnlijk meer moeten kijken wie er het beste heeft gespeeld. En dan kom je gauw bij Emiko, Ionel en Njord. Wanneer je weer kijkt naar foutloos, stabiel dan kom je uit op Ionel, Yuri en Emiko. Wanneer je naar het talent als altviolist kijkt kom je uit op Emiko, Carla en Njord. Ik ga voor de musicus: Ionel de meest allround musicus met eigen compositie en vele stijlen van muziek, Ionel en Alona.

Dan het verlossende woord: Door naar de finale zijn: Emiko, Carla en Njord. De altviooltalenten.

De jury heeft het niet makkelijk gehad. Ze hebben er langer over gedaan, dus daar is ook hard gediscussieerd! Duidelijk dus dat het talent in deze ronde heeft gewonnen. wil niet zeggen dat de anderen geen talent hebben, en bij deze finalisten moeten we ook nog maar afwachten wat ze in de finale kunnen presteren!. De finale wordt ook weer gestreamd dus mochten er mensen tijd hebben of tijd ervoor willen maken. Kijk allemaal mee: woensdag 20 oktober 16.30
https://www.hindemithcompetition.org/stream.html

Verslag 1e Ronde Hindemith-concours

Van 14 t/m 20 oktober vindt in München het 1e Internationale Hindemith-concours plaats. Onze verslaggeefster ter plaatse is Karin Dolman, en ze geeft op haar unieke wijze met tekst en eigen tekeningen impressies van het concours door.

Op 15 oktober luisteren we met een handvol publiek en de jury naar 17 kandidaten die zijn geslecteerd uit een ingestuurde video. 102 kandidaten hadden zich aangemeld, en
uit deze groep zijn 20 kandidaten geselecteerd. Drie geselecteerde kandidaten zijn niet gekomen om welke reden dan ook. Wat we te horen krijgen in de Concertzaal van het Conservatorium in München is de crème de la crème van jonge altviolisten.

Al meteen met de eerste kandidate Katie Liu wordt de toon gezet. Ze speelt uit de 6e suite van Bach de Prelude en de Allemande. De nieuwe technologie komt ook het podium op. De tablet met voetpedaal! Prachtige toon! Met een zeer vast tempo, en goed volgehouden ook in de snelle slierten. Met een adempauze na de akkoorden. De Allemande mooi van toon. De Form und Zetmaß einer Passaglia opus 11/5 van Hindemith is één van de verplichte stukken. Of men kon het laatste deel uit de 31/4 kiezen. Katie koos voor de eerste. En dat doet ze heel knap.

Atar Arad heeft de opdracht gekregen om voor dit concours het opdrachtwerk te schrijven. Net als Hindemith schrijft hij voor het instrument, maakt gebruik van de kwinten van het instrument en van alle effecten die de altviool zo altviool maken, zonder haar virtuositeit te laten. Het is een Chaconne geworden! Ik hoor het vandaag voor het eerst. Petje af voor alle kandidaten, die dit prachtige maar o zo moeilijke stuk hebben ingestudeerd. Ik verheug me om het wel 17 keer te mogen horen.

Ionel Ungureanu speelt uit de Bach-suite nummer 4 de Prelude en Bourree 1 en 2. Na een wat onzeker begin duikt hij met veel energie in Arad’s Chaconne en geeft ons een waanzinnig pallet aan kleuren. En de Hindemith 31/4 uit het hoofd – en geloof me, zelfs Hindemith had moeite om deze sonate goed te spelen.

Als derde komt Takehiro Konoye, een bekende voor ons van het Conservatorium van Amsterdam. Bach-Suite nummer 2 op het programma. Loepzuiver en met gemak gaat hij zijn altviool te lijf. De Chaconne van Arad heeft weer een ander palet van kleuren, o wat een fijn stuk. De Hindemith gaat uit het hoofd, en meteen is daar een betere performer. Lessenaar ook goed weg gezet. Mooi getimed. Geweldig gespeeld. Met rust en gevoel.

Yuri Yoon speelt uit Bach-suite nummer 2 de Prelude en Gigue, met barokstok. Hindemith heel goed gespeeld, helaas net een paar teveel foutjes. En het tempo is wel erg bedeesd. Arad: kleuren zijn er wel, maar iets te snel achter elkaar.

Gaeun Song begint heel verrassend met de verplichte Chaconne. Een heel romantische uitvoering, gepassioneerd. Daarna de Passacaglia van Hindemith. Ook een mooie gepassioneerde uitvoering. Toch niet zo verrassend want we krijgen de Bach vijfde suite in scordatura. Moeilijk blijft het om er een eigen verhaal van te maken. Wanneer je met iets heel intiems overblijft kan het nog intiemer gespeeld worden .

Erin Pitts – op blote voeten, ja waarom niet. Bach suite 4 Prelude en Sarabande met leuke versieringen. Lekker speels. Misschien niet 100 % zuiver, maar heel interessant en fijn om naar te luisteren. En een hele krachtige Hindemith. Een vrouw met pit, ha ha, het zit in de naam. Ze is duidelijk op het podium. Met grote extremen in dynamiek speelt de Chaconne van Arad. Misschien nog niet helemaal klaar met studeren op het stuk, maar voor mij een duidelijk verhaal.

Wenhan Jiang gaat aan de slag met Bach Suite 2. Wanneer Wenhan zou zeggen dat hij een groot fan is van Nigel Kennedy, zou ik het meteen geloven. Modern kapsel en een zeer persoonlijke manier van spelen. Ook hij komt met een versierd einde in de prelude. En wel een zeeeeeer versierd einde. Ook de twee menuetten zijn rijkversierd, maar nergens dat ik ergens van op kijk. Het stuk van Arad speelt hij geweldig, rijk gevuld met allerlei klanken. Hij idd de enige die Atar bedankt voor de mooie Chaconne! De Hindemith is ongelofelijk goed. Foutloos en, nou gewoon om jaloers van te worden. Behalve zijn nek, wanneer hij later geen klachten krijgt dan eet ik mijn schoen op.

Seohyun Moon speelt uit de vierde Bach-suite Courante en Sarabande. Ik merk dat verwend wordt met al die mooie klanken. Heel uitgebalanceerd. Het stuk van Arad gaat nooit vervelen. Iedere keer haalt wel weer een andere kandidaat iets anders moois naar voren. Deze jongeman is vooral goed om in de dubbelgrepen de juiste stem in zijn hele volheid naar voren te brengen. Deze Seohyun presteert het om met CD kwaliteit te spelen. Waar anderen hun podiumpresentatie ook nog in het spel moeten zetten kan hij iedere noot de juiste perfectie geven, en ook een mooie vibrato non vibrato en niet saai!

Dong Yeob Kong opent met de zesde suite van Bach. Daarna Atar Arad’s Chaconne. En weer horen we nieuwe inzichten. Passacaglia van Hindemith: Wat een prachtige akkoorden. Je kunt zo mooi de bas volgen!

Ja ja, maar dan is onze dag nog niet klaar. Want wij moeten nog naar de opening van een tentoonstelling over Hindemith en Walter Witte. Deze tentoonstelling over twee mensen die in een roerige tijd leefden was uitgerekend in het bureau van Adolf Hitler. Een zelfs geëmotioneerde voorzitter, Ludwig Hampe ook altviolist, van de Witte Stichting, die het Hindemith-concours financieert, gaf een zeer goede lezing over Hindemith en Walter Witte. En ook de zaal werd in het verhaal betrokken. Indrukwekkend.

Jutta Puchhammer, voorzitter van de IVS met wie ik een kamer deel, en ik zijn even naar ons hotel terug gegaan. Hebben een eitje gebakken en omkleden en dan weer terug voor het “Meisterkonzert”. Danusha Waskiewiecz speelt met pianiste Yumi Sekiya. Eerst allemaal bewerkingen van zangstukken. Vooral het stukje van Sibelius “Norden” vond ik erg mooi. En er volgt een mooie maar hele snelle Rebecca Clarke sonate. Na de sonate komt Waskiewiecz terug met Naomi Berrill op cello. Dat was een mooie verrassing, want ze konden ook nog eens alle twee mooi zingen tegelijkertijd. Prachtig. Met werken van Dowland, Purcell Wolf, Bach en Bartók.

Dan na een korte pauze treedt op het podium de Noor Lars Anders Tomter. Hij is gewoon zichzelf en speelt ook als zichzelf, geen poespas, geen dansjes, maar doet gewoon zijn ding. Ook weer prachtig. We worden wel verwend. Eerst de Brahms Sonate is Es en als tweede en laatste stuk van de avond Schostakowitsch sonate opgedragen aan Vladimir Mendelssohn.

Eerste Ronde – Dag 2, 16 oktober:

Alona Khievna: Wat is dit Ukraine meisje goed! Ten eerste alles uit het hoofd, Alles ziet er ook zo natuurlijk uit. geweldige stokvoering en een prachtig verhaal. Een rijke vibrato en durft in de extremen te gaan. Een absolute favoriet voor mij. En zij doet het op een niet de allermooiste altviool. Op het programma de eerste partita (nr2) en Hindemith 11/5.

Dan komt de jongste het podium op: Carla Usberti, een Duits meisje. Weer zo goed, prachtige toon. En alles uit het hoofd. En pas 20 jaar!. Te bedenken dat zo’n meisje nog aan haar studie kan gaan beginnen. Op het programma Bach Suite 3 en Hindemith 11/5.

Emiko Yuasa studeert ook in München. Op het programma Bach suite 2 en Hindemith 31/4. Weer een kandidaat voor de volgende ronde. Ik weet gewoon niet meer welke kandidaten er voor een volgende ronde in aanmerking komen.

Annariina Jokela uit Finland. op het programma Bach-suite nr 4 en Hindemith 31/4. Ze begint met het stuk van Arad. Inmiddels kan ik de partij meelezen, wat weer een heleboel inzichten geeft. Het stuk heeft zeker een Jiddisch karakter. Ook pizzicato wordt als ondersteuning, maar ook als melodisch motief gebruikt. In zijn caprices is een overeenkomst met de anonymus. Alweer een geweldige uitvoering van Annariina. Helaas raakt ze in de in de Bach even het spoor bijster en moet de muziek erbij pakken. Je hoort bij haar heel goed de verschillende variaties. Speelt ook een ietwat rustiger tempo.

Hung-Tzu Chu uit Taiwan heeft op het programma Bach suite nr 2 en Hindemith 11/5. Ze speelt met veel pit, heeft af en toe wat intonatieproblemen, maar compenseert dit met haar muzikale lijnen. Ik besef dat in de stukken de vibrato weinig kans krijgt om te zingen, maar die momenten die er zijn kunnen eigenlijk bij bijna alle kandidaten niet iets worden benut. Ze sluit af met een vurige Hindemith.

Je zegt nu bijna, eindelijk weer een man! wanneer de zeer jonge Noor Njord Kårason Fossnes op het podium komt. Op het programma Bach suite 2, met barokstok. Die ziet wel erg kort uit. Maar dat komt waarschijnlijk omdat een reus op het podium staat. En weer een kandidaat die alles uit zijn hoofd doet. Wat een geweldenaar. Misschien in de echt de snelste passages laten zijn vingers niet de echte nauwkeurigheid zien. Maar zeker eenkandidaat voor de volgende ronde.

Oscar Edin uit Zweden heeft op het programma (viool-)Partita nr.2 van Bach en Hindemith 11/5. Wat een mooie toon en gevoel voor een heel nuchtere Bach. Ik hoop dat het ene foutje wordt kwijt gescholden. Hij steekt helemaal voorop het podium, wat maakt dat je het gevoel hebt samen met hem muziek te maken. Zijn afkorten zijn ook heel mooi rustig en je hoort mooi alle noten. nog 2 keer de Chaconne. Mooie toon, maar hij kon nog wat gedurfder spelen. Specialiteit misschien de tijdgenoten? Heel goed, dat stuk van Atar Arad.

Wat fijn dat de voorrondes tegenwoordig met video gaan. Stel je voor je moet 103 kandidaten ieder een half uur beoordelen en kunt daar je tijd niet voor nemen.

De laatste kandidate komt uit Spanje! Cristina Cordero. Programma Bach vierde suite en eens andere delen, Allemande en Bourree. Zij speelt de Chaconne van Arad met heel veel tijd. Laat het herkenbare thema iedere keer in alle rust terug komen. alles klinkt heel natuurlijk en organisch. In Hindemith 11/5 laat Cristina de drieklanken bijna allemaal tegelijk klinken. Jammer ze is er even uit. Ze is zo’n goede altvioliste! Zo mooi speelt ze.

Om 17.30 komt het verlossende woord van de jury: De halve finale wordt gespeeld door

  • Ionel Ungureanu
  • Yuri Yoon
  • Alona Khievna
  • Carla Usberti
  • Emiko Yuasa
  • Njord Kårason Fossnes

Verslag van de halve en hele finales volgt in de volgende aflevering(en)!

Verslag Britten Altvioolconcours 2021

door Karin Dolman, DVS

Al vroeg in de ochtend stap ik samen met pianist Mauro Goossen in de auto naar Zwolle. Mauro gaat vandaag met drie van mijn leerlingen samen spelen. Het is mooi weer, niet meer zo warm als afgelopen dagen. Eigenlijk perfect voor een concours.
Dit jaar vindt het concours plaats in de Groote Sociëteit in Zwolle. Een prachtig zaaltje dat klinkt als een klok. We worden welkom geheten door René Luijpen, die zoals altijd vol enthousiasme iedereen ontvangt.

De jongste Categorie 10 t/m 14 jaar bestaat uit 5 kandidaten.

De eerste die van start gaat is mijn eigen oogappeltje Loïs van Valen uit Papendrecht. Loïs heeft op het programma Andalusia van Granados en het verplichte werk van Gabriel Fauré, Après un Rêve. En wat ben ik trots op haar. Ik weet hoe ze er tegenop zag de laatste weken. Een prachtige Fauré en een zeer gevoelige Granados. En ze zag er ook heel mooi uit met die mooie lange groene jurk.

Tweede kandidaat was Jozert Barkaszi uit Den Haag. Hij speelde naast het verplichte werk van Fauré het eerste deel uit de sonate in D van Paganini. Een zeer virtuoos deel (kan ook niet anders met Paganini 😉 ), dat hij met bravoure speelde. In de Fauré koos Jozert voor een mooi laag einde door nog een oktaaf lager te gaan. Dan kun je zo mooi met de losse C snaar eindigen.

Daarna de beurt aan Tygo de Waal, helemaal van Oltgensplaat, en wederom een leerling van mij. Hij koos als eigen keuze de Prelude en Allegro van Pugnani-Kreisler. Ja, en op zulke momenten vergeet je dan ineens je stok op te spannen. Maar heel goed opgelost, gewoon nog een keer opnieuw beginnen. En dan met grote dynamische verscheidenheid speelt hij, begeleid door Mauro een spetterende Kreisler.

Het vierde jong talent is Julie Gielen, ook uit Den Haag. Zij speelt een hele mooie Hummel Fantasie. En ook Fauré is prachtig gespeeld.

De laatste is de jongste van het vijftal, Tessel Beijnen uit Bergen op Zoom. ook zij komt met Hummel, maar dan de andere Hummel, die uit de vorige eeuw. De spetterende finale uit de sonate. Vorige editie kwam het verplichte stuk uit deze sonate.

Dan is er pauze. Inmiddels is DVS-collega Kristofer Skaug samen met zijn vrouw aangekomen en is de tafel met diverse leuke altviool snuisterijen klaar gezet. Mooie gelegenheid om met deze en gene te praten. Wat hebben we dat het afgelopen jaar gemist!

Om kwart voor twee gaan we door met de categorie 15 t/m 18 jaar, daar zien we veel bekende gezichten terug. Het verplichte werk in deze categorie is Khorumi van Sulkan Tsintsadze. Een lekker ritmisch en vrolijk stuk waar je heel veel variatie als speler in kunt aanbrengen. Genoeg stof om 10 verschillende versies te mogen horen.

Sophie Capelle uit Hengelo bijt de spits af met haar keuzestuk de Romance van Bruch. Ja, ze houdt van het stuk. En een heel snelle Tsintsadze. Goed gespeeld hoor.

Daarna is het de beurt aan Bugra Yüzügüldü (wat een mooie naam!). Een wat bedeesdere Khorumi, maar ook goed gespeeld. Leuk dat je zo veel verschil in de tempo’s kan leggen zonder afbreuk te doen van het stuk.

Elin Haver uit Amstelveen kondigt haar keuzestuk zelf aan. Wat een podiumbeest is deze Amstelveense! Ja, die weet haar vrouwtje wel te staan. Een spetterende Scherzo-Tarantella van Wieniawsky (oorspronkelijk een viool-showstuk!) volgt.

Arkady Blekherov kiest voor een rustige Tsintsadze, ook mooi! Hij begint zijn optreden met het eerste deel uit de eerste Suite van Ralph Vaughan Williams. En speelt ook de Romanze van Tsintsadze.

Silke Veldman heb ik al vaker gezien. Ze had er zin in, zei ze toen te binnen kwam. Met een stralend gezicht staat ze ook te spelen. Iedereen heeft er zin in. Naast ook de Romanze van Tsintsadze en Majorca van Albeniz. Mooi hoor.

Na een korte pauze gaan we door met de jongste in deze categorie: Jytte Balm uit Zaandam. Ze geeft een lekker pittige Tsintsadze weg. Als eigen keuze speelt Jytte de Elegie in f van Henri Vieuxtemps. Met prachtige lange streken sostenuto.

Dan krijgen we Francisca Galante, die ook in de Finale van het PCC stond. Een gedoodverfde winnaar dus. Een aftrap zonder piano in de solosonate van Hindemith opus 25 nr.1, de eerste drie delen. Met vuur komen de o zo bekende Hindemith-klanken uit haar altviool. Een prachtig derde deel, rijk aan dynamische verschillen en klanken.

De beurt is aan Sjoerd Versteegh uit Amsterdam. Naast het verplichte werk speelt hij de Romance van Max Bruch. Maar hij begint met Tsintsadze. Mooi alle noten uitgespeeld. De pianist valt ook op door de mooie rubato’s. Mooie Bruch, heel romantisch!

Dan komt Rozemarijn Slikkerveer uit Veenendaal, ze stelt zich netjes voor en vertelt ook iets over de stukken. De dans van de ridders. Samen met Mauro achter de piano maken ze er een feestje van. Zo moet kamermuziek zijn.

Als laatste horen we Raïsa Ploeg uit Genemuiden: Bach met een vleugje Casadesus, heel mooi gespeeld. En echt een goede techniek. En ook de Elegie van Glazounov staat op het programma. Ontroerend.

Om 18:00u dezelfde avond wordt de uitslag door de jury (vanwege coronamaatregelen alleen via livestream) bekendgemaakt:

De winnares in Categorie I (10-14 jaar) is Julie Gielen.

De winnares in Categorie II (15-18 jaar) is Francisca Galante. De tweede prijs gaat naa Elin Haver, terwijl twee 3e prijzen worden toegekend aan Bugra Yüzügüldü en Jytte Balm, respectievelijk.

Gebundeld met de 1e prijzen dit keer vallen ook de beide DVS Muziekbonnenprijzen.

De volledige uitslag van het Britten Altvioolconcours 2021 vindt u hier.

VAN HARTE GEFELICITEERD ALLEMAAL!

De Livestream van het Britten Altvioolconcours 2021 kunt u hier (categorie I, 10-14 jaar) en hier (categorie II, 15-18 jaar) terugkijken!