Karin Dolman brengt haar impressies van de tweede dag (do 19 febr.) van het Amsterdam Viola Festival & Nationaal Altvioolconcours.

Redactionele opmerking: Recensies worden op persoonlijke titel gepubliceerd, en vertegenwoordigen derhalve geen officiëel standpunt van de DVS.

In de ochtend zijn er allerlei masterclasses voor de studenten en ook is er een vioolbouwer, waar je bij langs kon gaan. Ikzelf ben wat later gegaan. Een uur voor de repetitie van het altvioolorkest schuif ik het conservatorium binnen, naar de tafel van de Dutch Viola Society. Daar zet ik alles weer neer en ook heb ik nog twee posters voor het nationaal altvioolcongres neergelegd, zodat iedereen daarvan op de hoogte wordt gebracht.

De zes overgebleven kandidaten van het Concours krijgen ieder een half uur voor één van de Fantasieën van Telemann en een sonate van Hindemith. Blijken nou alle zes kandidaten dezelfde Hindemith-sonate te hebben gekozen. Gelukkig kregen we wel wat verschillende Telemann-Fantasieën te horen.

De eerste kandidate is Iteke. Een mooi verzorgde Telemann met veel versieringen, helaas een onzekere Hindemith.

Dan komt Monica Jensen, een studente uit Den Haag. Ze is nog heel jong (19). Wat me weer opvalt is haar perfectie van de linker hand. Maar ook haar streektechniek is als uit een boekje. Wat mist is de variatie in wat ze kan, waardoor alles op den duur wat vlak gaat klinken. En speelvreugde straalt er ook nog niet van af, maar ik beloof haar een goede toekomst. Een groot talent dat zich zeker nog gaat ontwikkelen.

Daarna de beurt aan Armen Nazarian. Wat een musicus. In de Telemann vind ik toch dat je zijn Armeense afkomst hoort. Hij weet op een bijzondere manier met zijn materiaal om te gaan (daar bedoel ik de noten van de componist mee). En hij gooit zich met 150% in de strijd in de Hindemith, wat hem helaas een paar cruciale missers oplevert.

Na de pauze is Lisa als eerste aan de beurt. Een mooie Telemann, goede muzikale fraseringen en ook de Hindemith heeft ze duidelijk begrepen. Wat me opvalt is hoe goed Lisa hoort wat haar stok doet. De toon is altijd aanwezig, in de zachte piano’s maar ook in de fortissimo’s is altijd de noot waar het om gaat aanwezig.

De Chinees Cheng Peng maakt een bescheiden indruk, hij zou nog meer muzikaal kunnen leren communiceren.

De Taiwanees Shih Hsien is dan wel van ander hout gesneden. Hij laat wel horen wat muziek is en heeft een geweldige techniek, zijn houding zou nog wel wat bijgeschaafd kunnen worden: een katachtig gekromde rug waarmee de streek in het geding zou kunnen komen

Eigenlijk is de uitslag wel duidelijk. De Armeen, de Taiwanees en Lisa zijn overduidelijk de meest rijpe en muzikale altviolisten. Voor niemand is de uitslag dus een verrassing. Toch blijft het altijd spannend.

We hebben een uur de tijd om wat te eten voor het Teachers’ Concert begint.

Daar neemt Marjolein Dispa de aftrap. Samen met Max Knigge en Judith Wijzenbeek. Marjolein heeft een prachtige bewerking gemaakt van een fantasie en fuga van Bach. De Fantasie begint solo en bij de fuga komen er twee altviolen bij. Een geweldige bewerking die ook zeer geschikt is voor bijv. een eindexamenkandidaat om toch ook het samenspel erbij te betrekken.

Daarna komt Marjolein nog met het Scherzo uit het hoorntrio van Brahms. De hoorn wordt gespeeld door Marjolein (op de altviool). Maar hier mis ik dan toch de klank van de hoorn. Ik had in dit geval dan ook de noten aangepast uit de hoornpartij. Brahms is lang genoeg dood dat je daar geen toestemming voor hoeft te vragen.

Nobuko Imai, wat een steraltvioliste is ze toch. Zij kwam met een eigen bewerking van de cellosuites van Benjamin Britten. Een verrijking voor het altvioolrepertoire. Een groot applaus vulde dan ook de overvolle zaal.

Na de pauze speelde Jürgen Kussmaul voor ons het vioolconcert in G van Mozart, maar dan in C. Het is leuk om het een keer een kwint lager te horen, maar het is zo’n overbekend stuk, dat ik steeds die kwint erbij denk.
De prachtige melodie van Tsjaikovsky bekoorde mij veel meer. Een pianostuk bewerkt voor altviool en piano.

Richard Wolfe bracht een solostuk mee van de componist Joel Hoffman. Joel Hoffman zelf was aanwezig en gaf een toelichting op zijn variaties op een melodie uit zijn Pools Joodse opera.  Erg goed gespeeld door Richard. Met vuur en vlam en wederom een stuk voor iedere graag studerende altviool voor op het repertoire!

Carlos Michans schreef op verzoek van Ronald Hogeveen een stuk in drie delen voor zijn vrouw Francien Schatborn. Francien kwam op het podium en vertelde het publiek over het ontstaan van het stuk. Drie liefdesdelen samengevoegd tot één compositie. Het eerste deel, liefde met een droevige ondertoon, het tweede deel een meer vechtend deel en dat is, zoals Francien ons verteld ook in de liefde vaak het geval en het laatste deel de liefde in zijn puurste vorm. Nou en niet alleen spelend liet Francien het horen, maar ook fysiek wist ze het stuk over het voetlicht te brengen.

De avond werd afgesloten met het tweede concert voor 4 altviolen van Telemann door Richard, Nobuko, Marjolein en Francien.