De DVS is aanwezig bij het International Viola Congress 2014 in Porto.
Hier brengt voorzitter Karin Dolman dagelijks verslag.
Jump to English Translation below.
Woensdag 26 november 2014
Met de trein van Dordrecht naar Schiphol. Daar ontmoeten (DVS bestuursleden) Stijn, Roald en ik elkaar. Na eerst wat moeilijk doen bij het inchecken mogen we uiteindelijk onze instrumenten ook mee het vliegtuig in.
Een snelle vlucht en we landen in een zonnig Porto. Het festival bestuur stuurt Luis om ons op te halen en met een kleine sightseeing tour worden we bij ons hotel afgezet. Uit onze hotelkamers een prachtig uitzicht op de rivier en het dal.
We lopen naar het oude klooster, omgebouwd tot concertzaal. Daar ontvangen we allemaal een pas en programmaboekje. Aangezien het storm loopt voor alle evenementen moeten we van te voren alle kaarten bestellen.
DVS Bestuursleden Stijn van der Schoor en Roald van Os bij een IVC Poster in Porto
Ons eerste recital dat we bezoeken wordt gegeven door de Italiaanse delegatie. Op het programma: Alessandro Rolla Eerst de Idyllen en dan nog een solo stuk, dit alleen was al een overkill aan Rolla, maar goed gespeeld door Marco Misciagna. Daarna twee duo’s voor viool en altviool en altviool en viool gespeeld door Augusto Vismara (viool) en Lucas Sanzo (altviool). Na dit concert zijn we al gesloopt. En dat niet alleen door Rolla, maar ook door de stoere houding van de solisten, die allemaal opgelucht zijn wanneer ze de klassieke hoogstandjes hebben voorgespeeld.
Gelukkig is de masterclass gegeven door Jutta Puchhammer weer een staaltje van mensenkennis en ervaring en wat een geweldige aanwijzingen geeft ze de twee studenten!
Na het avondeten (mozambieks eten) volgt het avond concert. Dit begint pas om 21.45 en let op, Portugeze tijd! Vier solisten staan op het programma.
1. Bruno Giuranna, inmiddels de 80 gepasseerd, met het altvioolconcert van Hoffmeister. Een levende legende. Je merkte wel dat hij ouder is, maar die muzikaliteit straalt er van af. De levende Heifetz. Mooie kadenz, ik denk zelf geschreven.
Bruno Giuranna speelt Hoffmeister
2. Helen Callus met Hindemith Trauermusik en Herbert Howells. De Trauermusik was een beetje op de automatische piloot maar wat een klank weet ze te maken! Met de Howells is ze op haar eigen terrein. geen ander weet beter deze Engelse muziek tot klinken te brengen.
3. Roger Myers (een Amerikaan) met de Suite van Michael McLean. De bezetting van het orkest was opmerkelijk: strijkorkest met een hoorn en een fluit. Het stuk van McLean is een grote filmmuziek pot. Het goede van het stuk is dat de altviool solo speelt. Roger Myers heeft een geweldige linkerhand. Alle noten waren feilloos aanwezig. Persoonlijk vond ik het allemaal wat hard, maar misschien kun je anders niet over het orkest heen.
4. Atar Arad (Israël en USA): Met sonata per la grand Viola van Paganini in een bewerking voor altviool en strijkorkest. Atar Arad, ook al best wat jaartjes ouder, laat nog even een staaltje techniek zien, maar ook de lyrische passages erg mooi en doordacht. Een voorstander van de continue vibrato, maar overtuigend uitgevoerd. Terecht een staande ovatie!
Na het concert was het natuurlijk één grote ontmoeting. Eigenlijk ging het avondprogramma nog door in een café met een sessie ensemblespel, maar ik was te moe. We zijn terug gegaan naar het hotel en toen werd het toch nog twee uur, want Frank (Brakkee) en ik hebben nog de partituur van het stuk van Jeppe Moulijn doorgenomen en toen kwam Leo Samama aan met het vliegtuig en moest er nog even een biertje gedronken worden.
Wednesday Nov. 26th, 2014
Starting with a train ride from Dordrecht to Schiphol airport, where I meet up with (DVS fellow board members) Stijn and Roald. After some initial objections at the check-in counter, we are allowed to bring our violas as cabin baggage.
After a short flight we land in sunny Porto, where we are picked up by Luis from the local organization. After a short sight-seeing trip we are dropped off at our hotel. There’s a beautiful view on the river and the valley from our rooms.
We walk over to the old monastery, which has been transformed into a concert hall. We all receive a program guide for the congress. It is advised to order tickets for all events in advance, as there is a considerable public demand.
The first recital we visit is given by the Italian delegation. On the playbill: Alessandro Rolla. First the Idylls and then another solo piece. Rather an overkill of Rolla, by itself. But well played by Marco Misciagna. Next two duo’s for violin and viola, performed by Augusto Vismara and Lucas Sanzo. After this concert we’re already quite exhausted. This is not only due to Rolla, but also due to the energetic pose of the soloists, who all seem quite relieved to have completed their challenging programme.
The masterclass given by Jutta Puchhammer is a welcome change of content. She gives a masterly exposure of psychological insights and experience, and excellent to-the-point advice for the two fortunate students!
After dinner (a menu of tastes from Mozambique) follows the evening recital, starting at 21:45h – notably, Portuguese time! Four soloists are on the stage.
1. Bruno Giuranna, already into his 80s, doing the Hoffmeister concerto. He’s a living legend (a Heifetz of the viola) with great musicality. Nice cadenza, I believe he must have written it himself.
2. Helen Callus playing Hindemith’s Trauermusik and Herbert Howells. The Trauermusik performance seems at first a bit routine, but what an amazing tone she makes! The Howells is clearly her home turf, she sure knows how to deliver this English music like no-one else.
3. The American Roger Myers playing the Suite of Michael McLean. The orchestra instrumentation is unusual: Strings with one French horn and flute. McLean’s piece sounds like a big potpourri of film music. With the solo viola voice as its primary merit. Myers has a fantastic left hand, producing great diction. Personlly I found it all a bit loud, but this may be necessary to rise above the orchestra.
4. Atar Arad (Israel and USA): Sonata per la grand Viola by Paganini arranged for viola and string orchestra. Mr. Arad shows significant technical prowess, but also the lyrical passages are very beautiful and well worked out. A proponent of continuous vibrato, but performed with conviction. The standing ovation was justified indeed!
After the concert there is of course a lot of socializing. The evening programme officially extends into the pub, where a viola ensemble session is held; but at this point I am too tired. We return to the hotel, where Frank Brakkee and I review the score for the piece “Secret Society” by Jeppe Moulijn. Our features speaker Leo Samama arrives with a late flight, giving rise to a lastound of beers in the bar before hitting the hay.