Aan het eind van de ochtend reden we Zwolle binnen. Het was duidelijk geen koopzondag. Het conservatorium van Zwolle ligt mooi in de oude stad, en dat het een soort oud klooster is, heeft wel wat. Via de mail hadden we de inspeeltijden en de speeltijden doorgekregen. Dat zag er erg strikt uit, maar bleek bijzonder mee te vallen. We waren wat vroeg in het gebouw, maar konden zonder problemen al in de inspeelkamer terecht. We hadden bijna tijd over om in te spelen, dat was heel aangenaam. Dan word je opgehaald om op te treden. In de zaal zat best veel publiek. Ik heb wel eens concoursen meegemaakt waarbij er bijna niemand in de zaal zat. Er werd ook geklapt bij opkomst, wat ook niet vanzelfsprekend is bij concoursen. Als er wordt geklapt bij opkomst voel je je toch meer op je gemak. Ik was best zenuwachtig vlak van tevoren, maar zodra ik opkwam verdween dat totaal. Mede door een goede ontvangst van het publiek, ben ik van overtuigd.

Mijn doel was: zo spelen, dat je zelf een goed gevoel hebt. Wat de jury ervan vindt, en hoe ze beoordelen, zie je achteraf wel. Gewoon van jezelf uitgaan. Met elkaar vergelijken heeft vaak geen zin, en dat bevordert de sfeer op zo’n concours ook niet. En ik vond ook niet dat dat op dit concours gebeurde. Dus dat was ook zeker een positief aspect.

Ik was tevreden over m’n spel, maar eigenlijk nog meer tevreden over het jury gesprekje achteraf. Ik kreeg goede kritieken te horen, en om commentaar te horen van zoveel mogelijk verschillende personen, is alleen maar goed.

Al met al was het wel een hele dag, mede dankzij de reistijd, maar wel een geslaagde dag!